سعید کریمی در مقام کارگردان بار دیگر سراغ هنریک ایبسن رفته و این روزها اجرایی از نمایشنامه «جن‌زدگان» را در سالن اصلی مولوی به صحنه برده که حال‌وهوایی اکسپرسیونیستی دارد.

نمایش «ناسور» که این شب‌ها در سالن اصلی تالار مولوی به نویسندگی ریحانه یزدان‌یار و کارگردانی مسعود سالاری به صحنه آمده، بازتولیدی است از نمایش «خیابانخانه».

«الهام ایروانی» بازیگر و کارگردان نمایش «بازی بی‌کلام2» با همراهی بازیگرانه «سونیا اسماعیلی» در نقوش زنان فرودستی بر صحنه این روزهای تماشاخانه مولوی در سالن کوچک ظاهر شده‌اند.

ریگ چاه، سیستان و بلوچستان، زاهدان، پاسگاه مرزی، آسایشگاه. در انتهایی صحنه دو بازیگر به دیوار تکیه داده و ایستاده خوابیده‌اند.

بار دیگر ماجرای تراژیک آنتیگونه این فرصت را یافته است که در تئاتر ما از منظری تازه روایت شود.

نمایش «نه ماه پس از تولید» که نگاهی خلاقانه دارد به داستان «سمنوپزان» مجموعه «زن زیادی» جلال آل احمد، یادآور اجراهای قابل اعتنای جشنواره دانشگاهی است.

از مهم‌ترین پروژه‌های نوشتاری که آریل دورفمان در این سال‌ها پی گرفته، بی‌شک رمان‌هایی است برای رویت‌پذیر کردن مردمانی که نه صدایی دارند و نه تصویری.

حسین كیانی در نمایشنامه «مجلس توبه‌نامه‌نویسی اسماعیل بزاز» به رابطه هنرمند با قدرت حاكمه در عصر ناصری می‌پردازد.

محمد چرمشير در بازخواني از نمايشنامه «سه خواهر» چخوف، با حذف شخصيت‌های مرد، اين امكان را مهيا كرده تا عامليت سه خواهر يا همان شخصيت‌هاي اُلگا، ماشا و ايرينا به ميانجي صدا و بدن زنانه، شدت يابد.