هیچ چیز اتفاقی نیست. در روابط عمومی در مقابله با بحرانها همیشه این اصل را در نظر میگیرند. هر رویدادی که موجب میشود یک برند در آسیب انواع حملهها و مشکلات قرار گیرد، ناشی از یک act پیش بینی شده و یا بازتابی است از رفتار نسنجیده و دارای مشکلی که از سوی خود برند ایجاد شده است.
برای شروع شرح ماوقع این سایه تیرهای که بر آسمان تئاتر سایه انداخته، میخواهم از خرده روایتی که بر گروه تئاتر خودمان گذشت وام بگیرم.
«با رمال شاعر است، با شاعر رمال با هر دو هیچکدام، با هیچکدام هر دو»
اهالی شوروی سابق یا روسیه فعلی بسیار نمایشنامهنویسان قابلی هستند و حتی اگر همین «چخوف»شان نبود احتمالا سالنهای تئاتر ایران خالی میماندند و کسی نبود که نمایش روی صحنه ببرد.
در روزگاری نهچندان دور «درام سیاسی» از اهمیت بسزایی در ایران برخوردار بود، چراکه تاثیر گذاریاش در جامعه را توان انکار نبود؛ اما چه شد که رفتهرفته از رونق این ژانر در میان نویسندگان و مخاطبان کاسته شد و به تبع آن اثرش نیز بر افکار عمومی کمرنگ شد؟
یکی از جذابیتهای بازیگریِ تئاتر بدون شک پیشنهاد کاراکترهایی است که با توجه به مولفههای شما در مقام ایفاگر نقش از جانب کارگردان منتخب یا کاندیدا ارائه آن شدهاید.
بعد از دوران همهگیری کرونا در دوسال اخیر، دوباره سالنهای تئاتر رونق گرفته و هرشب چندین نمایش فقط در یک سالن خصوصی اجرا میشود.