حمایت یا ضرر؟
«گیشه تئاتر» و صندلیهایی که خالی میماند!
گیشه تئاتر که با شعار حمایت از گروههای نمایشی و با هدف شکستن انحصار بلیت فروشی تئاتر توسط اداره کل هنرهای نمایشی وزارت ارشاد راهاندازی شد، نه تنها کمکی به گروههای نمایشی نکرده است، بلکه با فروش نرفتن بلیتهای عرضه شده در این سایت، بزرگترین ضربه را به اجراهای روی صحنه زده است.
در حالی که اجراهای مجموعه تئاتر شهر با استقبال مخاطبان روبرو شده و بیشتر نمایشهای روی صحنه در این مجموعه به تکمیل ظرفیت فروش میرسند، ردیف متعلق به سامانه «گیشه تئاتر »خالی مانده و گروههای نمایشی از فروش نرفتن صندلیهای عرضه شده در این سامانه دولتی، لطمه بزرگی میبینند.
نگاهی به پلان سالنهای مجموعه تئاتر شهر نشان میدهد که در تمامی سالنها یک ردیف از صندلیها در سایت «تیوال» قابل خرید نیست و توسط سامانه «گیشه تئاتر» به فروش میرسد. به عنوان مثال ردیف 5 در سالن قشقایی شامل 11 صندلی، ردیف 5 در سالن چهارسو شامل 12 صندلی، ردیف 5 در سالن سایه شامل 10 صندلی و ردیف 7 در سالن اصلی شامل 47 صندلی در این سامانه عرضه میشود.
شاید این انحصار به اجراهایی که به تکمیل ظرفیت نمیرسند، آسیبی وارد نکند اما به نمایشهایی که تمامی بلیتهای آنها از چند روز قبل در سایت تیوال به فروش رسیده و اصطلاحا «سولد اوت» شدهاند، ضربه بزرگی میزند.
به عنوان مثال نمایش «آن برد» در سالن قشقایی که بلیت 170 هزار تومانی آن در سامانه «ایران کنسرت» به فروش میرسد و در تمامی روزهای اجرای خود «سولد اوت» شده، نتوانسته از فروش 11 صندلی خود که توسط سامانه «گیشه تئاتر»عرضه میشود، درآمدی کسب کند و این به معنای ضرر یک میلیون و 870 هزار تومانی در هر روز برای این نمایش است که اگر تعداد روزهای اجرای این نمایش را به صورت متوسط 30 اجرا در نظر بگیریم، تقریبا 56 میلیون تومان از درآمد فروش بلیت این نمایش محقق نخواهد شد!
این ضرر در مورد نمایش «پس از» که بلیت 140 هزار تومانی آن در سامانه «تیوال» به فروش میرسد و تمامی روزهای خود را «سولد اوت» کرده، یک میلیون و 540 هزار تومان در هر روز و حدود 46 میلیون در طول اجراست!
این مساله جدا از ضعفهای زیرساختی این سایت و مشکلاتی است که مخاطبان هنگام مراجعه و خرید با آن روبهرو میشوند.
در چنین شرایطی، اداره کل هنرهای نمایشی که اصرار به ایجاد این سامانه دارد، چگونه میخواهد این ضرر بزرگ به گروههای نمایشی را جبران کند؟
گروههایی که برای به صحنه بردن آثار خود متحمل هزینههای هنگفتی میشوند، چرا باید قربانی این تصمیم غلط و پافشاری مدیران دولتی بر ادامه آن شوند؟
چرا گروههای نمایشی باید تن به این اجبار دهند که یک ردیف از بلیتهای خود را در اختیار سامانهای قرار دهند که هیچ مخاطبی ندارد و چرا باید از درآمدی که فروش این بلیتها میتوانست برای آنها حاصل کند، محروم شوند؟
چرا اداره کل هنرهای نمایشی که میخواهد سامانه «گیشه تئاتر» را با اجبار به اهالی و مخاطبان تئاتر تحمیل کند، هزینه معرفی و تبلیغات سامانه خود را از جیب گروههای نمایشی میپردازد؟
چرا ریسک فروش نرفتن این بلیتها در این سامانه دولتی را فقط گروههای تئاتری باید بپذیرند؟
آیا اداره کل هنرهای نمایشی معادل ریالی این بلیتهای مسدود شده و فروش نرفته را به گروههای تئاتری میپردازد؟
و سوال مهمتر اینکه چرا اداره کل هنرهای نمایشی وزارت ارشاد که باید نقش راهبردی در حوزه تئاتر داشته باشد، برخلاف سیاستهای کلی اصل 44 قانون اساسی، عمل کرده و با ورود به عرصه بلیت فروشی، به رقابت با بخش خصوصی میپردازد؟
